Hiç bir şey eskisi gibi değil.Her şey çok hızlı bir biçimde değişti.Bizler kendimizde meydana gelen bu değişimin çok sonra farkına vardık.Çevremiz,ailelerimiz ve sevdiğimiz arkadaşlarımız bu değişimden nasibini aldı.İnce bir elekten geçirdi zaman ve olaylar onları.Kimileri döküldü.Tanıdığını zannettiğimiz arkadaşlarımızın çok farklı yönlerini görüp şaşırdık.Kimilerinden beklemediğimiz yardımları ve hoşgörüyü gördük.Kimilerini hiç tanımadık,tanıyamadık.Gariptir ki eskiden dökülenler için üzüntü duyardım.Şimdi ise hiç bir şey hissetmiyorum onlar için.Bu iyi bir şey mi değil mi karar veremedim.Biraz hayata ara verip dinleyebilseydik nasıl olurdu?Olaylara daha farklı bakabilirmiydik arkadaşlarımıza gereken hoşgörüyü gösterebilirmiydik bilemiyorum.Söylenen sözler yüreklerde kapanmayacak yaralar bıraktı.Hayatın ve olayların bu kadar hızlı değişmesi soluk alma fırsatı bulamamak iyi bir şey değil..Hayatı kökten değiştirecek kararlar almadıkça bu böyle devam edip gidecek.Yapılabilecek en iyi şey iyiyi düşünmek ve o kadar sıkıntının içinde imkansızı düşlemektir.Aslında hayat çokça düş kurmaktır.Bazı şeyler sen öyle düşlediğin için güzeldir.Bazen düşlerin bir süre sonra gerçeğe dönüşür..Bir kitap okursun bir film izlersin .O filmdeki veya kitaptaki kahraman gibi düşünürsün bazen empati kurarsın onunla.Filmler,kitaplar hep bu düşlerin ürünüdür.Özünde insan olduğu için bizi bize anlattığı için güzeldir.Değişen dünyada daha yalnızız artık.Kıskançlıklara,çıkar çatışmalarına hırslara yenik düştü en iyi arkadaşlıklar.Yine de sen kendinden vazgeçsende senden vazgeçmeyen sevdikleri,arkadaşları olmalı insanın.Aslında onların başka bir yerde var olduğunu hissederek ,zaman ve mekan buluşturmamıştır diye düşünerek avunmalı,avutmalı kendini insan.Kim bilir belki bir gün tüm bu düşler gerçek olur.
